Esej

Bez sen s, nadaje jakiś priorytet. Jakiś kierunek i… Powoduje, że warto robić coś. Trochę jak z pochyleniem się nad klawiaturą, żeby zapisać kilka słów. Równie dobrze, to może być zmuszenie się do wstania z łóżka. Jedzenia. Zmuszenie do snu, czy… Życia.

(więcej…)

Chwila, czyli co? Krótki epizod, w którym pobieramy tlen z powietrza, zanieczyszczamy planetę, pewnie się rozmnażamy i umieramy.

(więcej…)

W pierwszym strzale wydaje się to słowo przynajmniej pokraczne. W drugim kojarzy z uciśnionymi mózgami partii politycznej, której wyznawcy pełni animuszu brną rozpędzeni w kierunku betonowej ściany.
(więcej…)

Delikatny dreszcz przechodzi po moim karku, jak myślę sobie o tym, że oto powstaje pierwszy wpis na tej stronie.

(więcej…)

Życie to szpital.

Czas wbijania pinesek w przedramię minął bezpowrotnie. Tak jak upłynęło sporo wody w Warcie, tak ulatują pewne myśli. Inne z kolei za cholerę nie opuszczają wnętrza.
(więcej…)

Przemijam kiedy nie mam siły na codzienność. Na niecodzienność. Na bycie, ale też zbyt bezsilny na niebycie. Wyjście nie jest rozwiązaniem i świetnie już o tym wiem. Leżę bez sił.
(więcej…)

Planuję uzewnętrznienie się w innym zakamarku własnej twórczości. Nadchodzi pierwsza godna uwagi myśl. Zaraz kolejna. To już trzeba spisać.
(więcej…)

Ostatnimi czasy wróciłem do podróżowania komunikacją miejską. Mówi się, że zbiorkomem? Uwielbiam ewolucję naszego języka…
(więcej…)